O książce: rok / Była sierota klasztorna Paszka Openkow, po latach potajemnie tonsurę mnicha i wysłano jako hieromnicha do odległej parafii wiejskiej, gdzie służył Kościół i ludzie od wielu lat. Zachowując dziecięcą czystość swojej duszy, żyjąc w jedności z naturą, Ojciec Paweł spotyka się z nieufnym diakonem Valasiusem i cynizmem innych wysokich urzędników swojej diecezji. I w jego duszy pojawia się pytanie: czy słusznie oddał się Bogu, odcinając możliwość prokreacji przez monastycyzm - wszak tylko w pamięci potomków i ludzi, którym uczynił dobro, zachowana jest wieczność Duszy. Chory i zbesztany przez „ukrytych ludzi Łaski”, tracąc ostatnie siły, próbuje wyjść do ludzi, ale w drodze do wsi trafia do gęstego lasu świerkowego, gdzie pod grubą osłoną sosny nic nie rośnie igły i z których nie może się już wydostać. „W Pawle wszystko zamarło. Pozostała tylko ostatnia myśl, która długo smuciła, że ​​w miejscu życia, w którym dorastał, nie pozostał ani ojciec, ani matka, ani dziadkowie i pradziadkowie…»